Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Duo Reges: constructio interrete. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Nam nec vir bonus ac iustus haberi debet qui, ne malum habeat, abstinet se ab iniuria.

Quonam, inquit, modo?

Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.

Beatum, inquit.

Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.

• Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria?
• Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.
• Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.
• Hoc est non dividere, sed frangere.

Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? At hoc in eo M. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

1. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?

Sensus enim cuiusque et natura rerum atque ipsa veritas
clamabat quodam modo non posse adduci, ut inter eas res,
quas Zeno exaequaret, nihil interesset.

Epicurus autem cum in prima commendatione voluptatem
dixisset, si eam, quam Aristippus, idem tenere debuit
ultimum bonorum, quod ille;

In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.

Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Primum divisit ineleganter; Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Haeret in salebra. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Summum a vobis bonum voluptas dicitur.